De Langestraat in Oostende een legendarische straat
Vandaag via een berichtje vernomen dat nu opnieuw een horeca zaak in de Langestraat failliet is gegaan. Gewoon een berichtje zoals zovele denkt U waarschijnlijk en voor een deel is dat ook het geval ware het niet dat het alweer eens een horeca-zaak is in Oostende die failliet is gegaan.
De Langestraat was in de jaren 70 & 80, the place to be voor Belgen, Nederlanders, Fransen en vooral voor Engelsen. Het nachtleven was simpelweg fantastisch in Oostende. Een unieke ambiance, veel cafés, veel ambiance en dan ook nog veel evenementen, het was een echte trekpleister voor Oostende geworden.
Gedurende meer dan 20 jaar was het één groot feest, er waren al eens vechtpartijen maar die waren met de blote vuist en werden heel vlug weer opgelost. Sinds de jaren 90 is het stilaan bergaf beginnen gaan met de Langestraat, als dit iets te doen heeft met mijn intrede in het uitgaansleven zou kunnen. Stad Oostende wou eigenlijk vooral de winkelstraten rond het centrum uitbreiden en een nieuw soort volk aantrekken (voornamelijk rijkere mensen), de CVP wou vooral dat Oostende een rustige en mondaine badstad werd terend op het verleden. Dit was een verschrikkelijke beslissing voor de Langestraat want sindsdien was de Langestraat een doorn in het oog, al die feestende mensen.
De eerste jaren werd de straat totaal maar dan ook totaal verwaarloosd in de hoop dat er zo heel wat cafés zouden sluiten. Dit lukte echter niet zo goed, wat wel gebeurde was dat de huurprijzen daalden en de Langestraat veel makkelijker toegankelijk werd. Die toegankelijkheid liet namelijk toe dat iedereen zomaar een café kon openen in de Langestraat. Het gevolg was dat het niet langer een homogene uitgangstraat was maar meer een allegaartje van allerlei niches, die per definitie met elkaar moesten botsen.
Vanaf dat moment is het nog veel verder bergaf gegaan je zag om de paar weken wel een zaak failliet gaan. Het nieuwe stadsbestuur die sinds eind de jaren 90 onder commando staat van de Sp.a heeft tot nu toe al heel wat pogingen ondernomen om de Langestraat helemaal te begraven. De politie was vanaf nu niet langer uw vriend, waar jaren lang gefeest was werd nu om de 10 minuten wel ergens een razzia gehouden. Dit verzuurde de sfeer nog meer, ondertussen kwam er ook een nieuwe generatie aan en die bleken minder te vinden in de Langestraat van eind de jaren 90.
Ik zat toen in Torhout op school en als je toen vertelde dat je van Oostende was en uitging in de Langestraat, dan bekeken ze je met grote ogen van: amai, dat moet krapuul zijn. De reputatie van de Langestraat was in enkele jaren tijd helemaal naar de knoppen en eigenlijk klopte dat niet met de realiteit. Sinds m’n 16e ga ik regelmatig naar de Langestraat en het hangt er ook maar van af wat je regelmatig noemt natuurlijk. Uren, dagen, weken en misschien wel maanden heb ik er doorgebracht. In het begin Le Dôme daarna legendarische tijden in “The Road”. Toen beslist werd om “The Road” af te breken en te vervangen door een hoogbouw waren we op dat ogenblik onze stek kwijt.
Ondertussen gingen de meeste van m’n vrienden naar de Langestraat en we amuseerden ons daar echt fantastisch goed, bijna nooit was er ambras. Dat gebeurde wel een keer zoals dat in iedere uitgangsbuurt wel eens voorkomt. We werden verplicht om op zoek te gaan naar een nieuwe stek en dat heeft toen wel een tijdje geduurd, Le Dôme werd doorverkocht en ging langzaam achteruit. De Brazza had z’n hoogtepunt gehad, gelukkig kwamen er toen nieuwe zaken op zoals de Brazza, Potbelly’s, …
Er waren ook blijvers zoals Den Artiest en De Zeegeuzen die gelukkig nog altijd bestaan. Potbelly’s en heel die hoek van de Van Iseghemlaan (die vroeger bekend was voor z’n hoertjes) zijn teloorgegaan samen met het verdwijnen van de hoertjes uit Oostende. Die hoertjes die in de zijstraatjes aanwezig waren droegen eigenlijk bij tot de charme van Oostende, en neen ik ga hier het proces over het al dan niet goedkeuren van prostitutie voeren. Ze zorgden voor een socialere straat en eigenlijk had niemand daar een probleem mee. Natuurlijk beslisten onze politici dat het anders moest en dat dit moest verdwijnen uit het centrum van Oostende omdat we vooral een mondaine badplaats willen zijn.
Het gevolg is dat de Langestraat en dit ondanks enkele nieuwe initiatieven zoals de Tao en de Krush Club helemaal teloor aan het gaan is. Die teloorgang is nog een verder gevolg van het beleid in Oostende. Het nachtleven is nu overgenomen door een aantal buitenlandse groepen die de hele straat criminaliseren en domineren. De Oostendse politie is er zelf bang van en durft niet meer adequaat genoeg in te grijpen wat ervoor zorgt dat er een bepaalde schrik is ontstaan.
Het goeie nieuws is dat we nog kunnen ingrijpen en dat we de Langestraat kunnen redden en er opnieuw een Feeststraat van kunnen maken. Hoe we dat moeten doen lees je in een volgende post.
Grtz Mr Oostendenaar
Oostende 
En dat werd in 2010 geschreven – en de vraag is of het nu nog zin heeft om te reageren. Ik ben een Oostendenaar die de Langestraat van de jaren 80 en 90 heeft gekend en nu te Roeselare woont. Oh, het is dus niet te laat om de Langestraat te redden, zei u? Op zondag 6 oktober 2014 ben ik nog eens door de Langestraat gewandeld. En ik herinner me nog al die cafés die moesten wijken voor dat groot appartementscomplex rechtover de Rialto. Eén voor één te koop gestaan. Eén voor één afgebroken. Soms stond er nog een eenzame pand in een woestijnachtige veld te wachten op z’n sloopdag. Het deed heel veel verdriet in mijn hart te zien hoe de Langestraat er nu bij vaart. Cinema Rialto – gedaan. Cafés die niet meer draaien. Waar zitten die vreemdelingen, die u zegt? Jullie vinden het nu zo bangelijk. Wil je die criminelen buiten? Eén manier – knokken als vroeger. Maar waarom nog? Oostende is een stad voor gepensioneerden geworden. Geen Ferryboten meer, geen Engelsen by the way. Geen opstand – geen zaken. En de jeugd van de jaren ’90 hebben het ook verkloot. De politie van Oostende – een hoop corrupte schijtbroeken, die nog van op een afstand uit hun combi’s koekeloeren en achter de verkeerde mensen na gaan, om toch maar eens te tonen dat ze er zijn. Ze zouden beter een voorbeeld nemen aan hun collega’s van vroeger. We moeten er zelfs niet meer over beginnen. ’t Is gedaan met de Langestraat. Le Dôme waar je het over had – was the place to be in 1991. Wat blijft er nu nog van over? Een groot plakkaat boven de ingang, nog zo net over de oude silhouette van waar ooit de letters “Le Dôme” op prijkten, dat ons nu moet doen verstaan dat het om een café gaat. Ah sukkelaars. Zelfs de Poco Loco draait niet meer op volle toeren. Ik vraag mij eigenlijk af of ze er nog cocktails kunnen maken zoals vroeger? ’t Is jammer. Toen ik nog klein was en ik met mijn moeder door de Langestraat liep, dan was er daar zo’n hardrock café, waar buiten al die jonge gasten in gescheurde jeans pinten stonden te zuipen met op de achtergrond hard rock muziek. De Manuscript heette die café. Nu een frietkot… Engelsen die er op de vuist gingen. Flikken met zwaailichten in alle richtingen… En al dat volk. Lange tijd geleden wilden men de uitgangsbuurt verplaatsen naar het Hazegras, maar dat lijkt ook nooit van de grond te zijn geraakt. Wel ofwel moet je een soort maffiabende oprichten en de macht overnemen op het stadsbestuur, en die socialisten buiten wippen en dan ruimen we de rest op. Albanezen en andere gespuis de weg naar de grens kloppen en de buurt weer oprichten tot een leuke uitgangsbuurt. En leg alstublieft een bom onder dat appartementsgebouw rechtover wat ooit onze cinema was! Waar is Horeca Vlaanderen met hun grote bek? Ze helpen de mensen niet. Het stadsbestuur voor de rechtbank uitdagen en hun een fikse schadevergoeding laten uitbetalen voor al wie over kop ging door hun beleid, dat zou nog eens een begin zijn! En wat meer werkopportuniteiten in eigen stad, zou ook al niet mis zijn. Wil men een mondaine stad aan zee bereiken, begin dan eens weer met deftige handelaars aan te trekken op de Alfons Pieterslaan. ’t Is daar de ene kleine nachtwinkel na de andere nu. Of van die bazaarshops. Op een opticien, de Carrefour Market en een kleine kledingswinkel nabij het Permeke Shopping Oostende, lijkt er niets meer over te blijven van vroeger. En vertel mij eens waarom ik al twee deuren gezien heb, waar een briefje aan hangt met de vermelding : “hard duwen a.u.b.”? Is de grond verzakt op de Alfons Pieterslaan? Al dat ik zie in Oostende zijn flatgebouwen. Flatgebouwen voor gepensioneerden. Wat, gaan we New York achterna misschien? Dan moet je wel eerst volk aantrekken in plaats van ze te verjagen. Er is niets meer in Oostende en ik vrees dat ik ook nooit meer zal terugkeren. Het doet teveel pijn om in Oostende te blijven. Ik ben een vreemde in mijn eigen geboortestad.